MARTES 15/06
2ª ETAPA: SAINTE ANNE DE BEAUPRÉ – LES ÉBOULEMENTS
(92km/5h 05min)
Oso egun neketsua izan dugu gaurkoa. Trankil-trankil hasi bagara ere, oker batengatik, aurreikusita baino 7 edo 8km gehiago luzatu behar izan dugu ibilbidea (distantzia hutsala iruditu arren, larregi izan dira amaieran). Berriz ere “bide onean”, %19ko aldapa batek tente jarri gaitu eta azkenengo 60 kilometroek, etaparen gehiengoa alegia, benetan jipoitu egin gaituzte. Itsaso mailatik, 775 metroraino egin dugu gora, amaigabeko gorabehera batean. Jaitsierak, oso luzeak ez izanik, aldapatsuak badira eta 70km orduko erraz harrapatu dugu baina, badakizue, jaitsi egiten dena… Helmuga partzial hauen guztietan, Joseba nagusitu da, Karlos eta ni neu atzetik, ondoren Txefo eta Klemen (urte oso bat txirringa hartu gabe eta zelan dabilen Klemen!) eta taldea osatzen, Natxo. Honek, ahulezi tartea izan du eta ez omen da harritzekoa, bere atzetik ibili behar baita, antza, fundamentuz jaten eta edaten duela ziurtatzeko.
2ª ETAPA: SAINTE ANNE DE BEAUPRÉ – LES ÉBOULEMENTS
(92km/5h 05min)
Oso egun neketsua izan dugu gaurkoa. Trankil-trankil hasi bagara ere, oker batengatik, aurreikusita baino 7 edo 8km gehiago luzatu behar izan dugu ibilbidea (distantzia hutsala iruditu arren, larregi izan dira amaieran). Berriz ere “bide onean”, %19ko aldapa batek tente jarri gaitu eta azkenengo 60 kilometroek, etaparen gehiengoa alegia, benetan jipoitu egin gaituzte. Itsaso mailatik, 775 metroraino egin dugu gora, amaigabeko gorabehera batean. Jaitsierak, oso luzeak ez izanik, aldapatsuak badira eta 70km orduko erraz harrapatu dugu baina, badakizue, jaitsi egiten dena… Helmuga partzial hauen guztietan, Joseba nagusitu da, Karlos eta ni neu atzetik, ondoren Txefo eta Klemen (urte oso bat txirringa hartu gabe eta zelan dabilen Klemen!) eta taldea osatzen, Natxo. Honek, ahulezi tartea izan du eta ez omen da harritzekoa, bere atzetik ibili behar baita, antza, fundamentuz jaten eta edaten duela ziurtatzeko.
Hemos amanecido a las 8 y ha habido que esperar hasta las 9:30 para recoger la bici de Klemen; Joseba ha cambiado la cubierta trasera, que por algo pinchó en un suelo que parecía recién encerado y Txefo se ha comprado unos escarpines talla XXL. Con todo a punto y las alforjas bien cubiertas, nos hemos puesto en camino. El tiempo ha ido mejorando y ha sido necesario quitarse algo de ropa. Una mala indicación ha hecho que nos equivoquemos, como he contado ya antes. El paisaje ha cambiado, recorremos un amplio valle flanqueado a lo lejos por montañas, no demasiado altas, cubiertas de bosque. Una de esas montañas, la del 19%, hemos tenido que salvar para salir de nuevo a la carretera general, la 138, donde ha empezado el calvario. Por un lado, el intenso tráfico, con camiones que te zarandean al adelantar; por otro, los continuos y duros terraplenes que, mucho me temo, también encontraremos mañana. Cada vez está más claro que, 160km, ni “jartos”, si hacemos 100, ya será demasiado. Parece que el tiempo se complica y de hecho una tormenta nos obliga a refugiarnos en Baie Saint Paul, una buena excusa para descansar un rato. Tan sólo quedan unos 16km para el que hemos elegido como destino final para la etapa de hoy, pero han parecido el doble. Ha habido en concreto un par de rampas, no muy largas, pero de un desnivel que rondaría el 15% que, para quienes íbamos un poco menos justos (a excepción de Joseba, por supuesto), han sido criminales, pero para el resto, han supuesto la puntilla. Pero ya estamos en Les Éboulements y no todo puede ser malo: de un lado, las magníficas vistas que hemos disfrutado de la bahía de Saint Paul y del otro, el albergue, con vistas a la Ile aux Coudres y con piscina que hemos catado todos, excepto Klemen y Joseba. Es un lugar muy cuidado y tranquilo, apartado de la carretera y a 30$ por cabeza. Apuramos hasta las 19:30 la hora de la cena que, me parece, ha salido casi tan cara como el alojamiento, pero el sitio lo merece. Hacemos un ratillo de tertulia en un salón con vistas al mar y poco a poco, nos vamos retirando. Son las 11 de la noche cuando escribo todo esto y creo que no se me escapa nada y si es así, ya lo añadiré más adelante. Se ha levantado un fuerte viento así que, aunque las previsiones del tiempo para mañana no son muy malas, ya veremos, que puede pasar de todo. |
MIERCOLES 16/06
3ª ETAPA: LES ÉBOULEMENTS – TADOUSSAC
(102km/5h 35min)
Gaurkoa ere, txirringa egun zaila suertatu zaigu. Eguna argi, haizetsu eta fresko ere argitu du baina, abiatu orduko, oso tenperatura atsegina izan dugu. Gozatzeko modukoak izan dira lehenengo kilometroak, gorabehera gutxikoak. Kostaldearekiko paralelo doan errepide batek, sigi-sagaka eraman gaitu Sainte-Irénée herrira. Bertan, jaitsiera zorabiagarri bat, atzoko tankerako perfilaren preludioa izan da. Paisaia, aurreko egunetan bezalakoa, basoak eta soroak non nahi baina, etaparen amaieraren gertu geundelarik, guztiok irudikatzen dugun Kanada horrekin egin dugu topo, konifero-baso amaiezinena, sakabanatutako eta tamaina ezberdinetako urmaelena edota inguru zingiratsuena non altze bati begia bota baino ez zaigun falta. Baie Sainte Catherinen, basoa itsasertzeraino bertaraino heltzen da.
3ª ETAPA: LES ÉBOULEMENTS – TADOUSSAC
(102km/5h 35min)
Gaurkoa ere, txirringa egun zaila suertatu zaigu. Eguna argi, haizetsu eta fresko ere argitu du baina, abiatu orduko, oso tenperatura atsegina izan dugu. Gozatzeko modukoak izan dira lehenengo kilometroak, gorabehera gutxikoak. Kostaldearekiko paralelo doan errepide batek, sigi-sagaka eraman gaitu Sainte-Irénée herrira. Bertan, jaitsiera zorabiagarri bat, atzoko tankerako perfilaren preludioa izan da. Paisaia, aurreko egunetan bezalakoa, basoak eta soroak non nahi baina, etaparen amaieraren gertu geundelarik, guztiok irudikatzen dugun Kanada horrekin egin dugu topo, konifero-baso amaiezinena, sakabanatutako eta tamaina ezberdinetako urmaelena edota inguru zingiratsuena non altze bati begia bota baino ez zaigun falta. Baie Sainte Catherinen, basoa itsasertzeraino bertaraino heltzen da.
Nos hemos levantado a las 7:30, la obligada foto frente al hostal ha precedido a la primera cuesta (¡bien empezamos!) que nos saca de Les Éboulements. Sin embargo, una vez coronada, hemos tenido 20km de disfrute cicloturista, relajados, sin prisas, que han acabado en un fuerte descenso hasta Sainte Irénée. Joseba tenía un problema mecánico con los piñones que Klemen, el mecánico en este viaje, ha resuelto sin problemas. Y ha sido entonces cuando han empezado nuestras penas, con unas paredes de vaya vd. a saber que % por las que, según rezan los carteles (nosotros sí que deberíamos rezar), pueden circular camiones de hasta 50Tm. Cómo, no lo sé. Así hemos seguido, subiendo y bajando, que parece nuestro sino, hasta La Malbaie, donde hemos parado a comer. Estamos de nuevo en la carretera general por lo que el tráfico, aunque no agobiante, sí es más intenso. Mis compañeros de viaje no dan tregua, da lo mismo que se trate de pollos o gallos. Si llegamos a un terreno llano que aún deja disfrutar del pedaleo, se ponen a tirar a tren y hay que andar vivo para no quedar descolgado. Me parece que tenemos una idea bastante diferente del cicloturismo. De esta manera hemos llegado a Baie Sainte Catherine, donde nos han informado sobre las opciones para salir a ver ballenas (una se ha dejado ver no demasiado lejos de donde estábamos). La carretera se interrumpe en este pueblo y tomamos el ferry que nos cruza al otro lado de la bahía, a Tadoussac. Nos alojamos en un albergue de juventud, menos elegante que lo que hemos conocido hasta ahora, pero con más ambiente. Compartimos una habitación de seis literas. Una cervecita ha precedido a la ducha y a la cena de sopa (Mafalda no vendría a Canadá de vacaciones), pastel de verduras, café y pastel. Nos acercamos después al pueblo para informarnos mejor sobre la salida al mar que haremos en una zodiac, en un viaje de tres horas, más barato y más corto que en barco (seis horas). Nos recomiendan ir bien abrigados, porque hace frío como en invierno. Después de recoger esta información, nos llegamos hasta el paseo que hay junto al mar, hacemos unas fotos, decimos unas tonterías y decidimos retirarnos. |